Wspomnieniem ust złączonych.

Wspomnieniem ust złączonych całowałem cię z otwartymi oczyma, by nie uronić piękna twego choćby najmniejszej chwili. Pieszczot twych słodycz niewinną wysiłkiem marzeń przymuszam do ciągłego trwania. Zabrałaś blask innym kobietą, zjawionym w śnie twarzą i wszystkim nieznanym dziewczętom, by zastąpić wspomnieniem i pragnieniem miejsce spotkania snu mego. Wsłuchany w ciszę widzę twe nieumiejętnie do pocałunku rozchylone usta i wysiłkiem marzeń tą chwilę przymuszam do ciągłego trwania. Westchnień rozkosznych trudne wspomnienia i moich klęsk czeluści w sieć snu chwytam zamykając dziwnie nieznośnie w wyśnionej pamięci głębi. Rankiem senne marzenia słabną w pokarze niczym nocy błędne motyle zabijane przez bezlitosny płomień dnia świecy, i ty dogasasz w mej niepamięci niczym życia spóźniony wieczór grudniowy.

Ronan Pier.